Typ tekstu: Książka
Autor: Bartosz Grzegorz
Tytuł: Druga twarz tlenu
Rok: 1995
1.3.2 prowadzi do nieoczekiwanego być może wniosku, że anionorodnik ponadtlenkowy nie jest zbyt reaktywny wobec głównych elementów budulcowych makrocząsteczek biologicznych. W środowisku zasadowym reaguje wolno z aminokwasami; w fizjologicznym zakresie pH szybkości tych reakcji są większe, ale i tak pozostają małe w porównaniu z szybkością dysmutacji samego rodnika. Innymi słowy, znacznie większe jest prawdopodobieństwo tego, że anionorodnik ponadtlenkowy mając "do wyboru" reakcję z innym anionorodnikiem ponadtlenkowym czy rodnikiem wodoronadtlenkowym lub z przeciętnym aminokwasem "wybierze" reakcję dysmutacji niż że "skusi go" reakcja z aminokwasem. Stosunek tych prawdopodobieństw będzie równy stosunkowi odpowiednich stałych szybkości reakcji - ale pod warunkiem, że stężenia obu potencjalnych
1.3.2 prowadzi do nieoczekiwanego być może wniosku, że anionorodnik ponadtlenkowy nie jest zbyt reaktywny wobec głównych elementów budulcowych makrocząsteczek biologicznych. W środowisku zasadowym reaguje wolno z aminokwasami; w fizjologicznym zakresie pH szybkości tych reakcji są większe, ale i tak pozostają małe w porównaniu z szybkością dysmutacji samego rodnika. Innymi słowy, znacznie większe jest prawdopodobieństwo tego, że anionorodnik ponadtlenkowy mając "do wyboru" reakcję z innym anionorodnikiem ponadtlenkowym czy rodnikiem wodoronadtlenkowym lub z przeciętnym aminokwasem "wybierze" reakcję dysmutacji niż że "skusi go" reakcja z aminokwasem. Stosunek tych prawdopodobieństw będzie równy stosunkowi odpowiednich stałych szybkości reakcji - ale pod warunkiem, że stężenia obu potencjalnych
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego