Irlandię&lt;/&gt; podczas przewodnictwa w &lt;name type="org"&gt;Unii Europejskiej&lt;/&gt;, które 1 stycznia przejęła po &lt;name type="place"&gt;Włoszech&lt;/&gt;. Fakt bowiem, że podczas szczytu w &lt;name type="place"&gt;Brukseli&lt;/&gt; nie zdołano uzgodnić treści traktatu konstytucyjnego, całkowicie zmienił zamierzenia &lt;name type="place"&gt;Dublina&lt;/&gt;. Premier &lt;name type="person"&gt;Bertie Ahern&lt;/&gt; musiał to wziąć pod uwagę, choć planował, że irlandzkie półrocze poświęci przede wszystkim kwestiom gospodarczym.&lt;/&gt;<br>Nowe, nieoczekiwane zadanie Irlandczycy przyjęli bez entuzjazmu. I trudno się im dziwić: jest ono niełatwe, niewdzięczne i ma niewielkie szanse powodzenia. Irlandczycy, w tej sprawie pragmatyczni jak rzadko, nie zamierzają walić głową w mur - przekonywać, ponaglać i angażować się ponad normę. Przed szczytem w &lt;name type="place"&gt;Brukseli&lt;/&gt; nie kryli nadziei, że mimo trudności wszystko zostanie załatwione