dłoń do czoła.<br>W połowie załadunku spomiędzy krzaków błyszczyka wynurzył się Wiatr Na Szczycie. Nie biegł. Szedł spokojnym, równym krokiem. Zatrzymał się przy Kowalu.<br>- Jest znakomity - powiedział przez zęby. - Nie wiem, czy obedrzeć go ze skóry, czy oddać mu swoją szarfę. Zawiadomiłeś następny oddział?<br>- Nie, dopóki jest tutaj ten Książę Iskier. Powtórzy się rzeź. A jak sprowadzę tu innych magów, zacznie się regularna bitwa. Młodzi są bardzo zdecydowani. Przyszedłeś się pożegnać?<br>- Poniekąd tak. A przede wszystkim odebrać dług.<br>Wiatr Na Szczycie podszedł do Kamyka. Stanęli naprzeciwko siebie. Zrobiło się cicho. Coś wisiało w powietrzu.<br>- Cieszę się, że żyjesz - powiedział Mistrz Iluzji