ptak dreptał, ciągnąc skrzydła, wysłonecznioną aleją? Otwiera oczy... Ależ nie, to wysoki, barczysty Żyd-tragarz, z brodą i pejsami, w pomiętym czarnym ubraniu, w skrzypiących butach na lekko przygiętych nogach, jakby dźwigał niewidzialny kufer.<br>Wiatr niesie od niego woń czosnku i trudny do wyrażenia zapach nędzy. Skąd tu ten tragarz? Iw widziała podobnych mężczyzn na dworcach i na rynku, przenoszących walizki, skrzynie, worki. Skąd się tu znalazł, w tak nie pasującym do jego sylwetki miejscu?<br>Patrzą na niego wszyscy, służące pilnujące berbeci w wózkach, pani z parą francuskich buldożków, oficer idący pod rękę ze swą narzeczoną, dwaj przypuszczalni prowincjusze... Ależ ten