to dziennik cygana i podglądacza rzeczywistości, książka poważniejsza od poprzednich, bliższa wrażliwości autora. Posłuszny radom komisji brukselskiej, zalecającej rolnikom nieuprawianie ziemi, Topor postanawia nie wstawać z łóżka. Nie całkiem iednak wierny jest tej decyzji, dzięki czemu spotyka go mnóstwo komicznych i wzruszających przygód, w Paryżu bowiem zdarzyć się może wszystko. Jak wcześniejsze opowiadania i powieści, i ta jest pełna autoironii, rozważań nad śmiercią, religiami, filozofią przypadku, mękami twórcy i nieznośnym charakterem ludzkiego gatunku. Podobnie jak opowiadania paniczne, Bal na ugorze wiedzie nas po paryskich bistrach, bulwarach, kamienicach zamieszkanych przez chimerycznych lokatorów i tajemnicze lokatorki, a fikcja bezustannie miesza się z rzeczywistością