przedsiębiorcy, często odnosili się do niech niechętnie.<br>Równie dobrze można powiedzieć, że Gombrowicz tęskni do czytelników, do ludzi po prostu... i zarazem czytelnikom umyka. Dowodem tęsknoty jest wyjątkowo silne zainteresowanie odbiorem swego dzieła. Zapewne, interesuje on (prawie) każdego artystę. Ale u Gombrowicza określa też myślenie o sztuce, rozumienie własnej twórczości! Jak mało kto pamięta on o swoich czytelnikach, także - lub może zwłaszcza? - niezgrabnych czy wręcz głupich. Dzięki nim może łatwo wykazać, że nie został właściwie zrozumiany, że skrywa w sobie (w swej twórczości) mnóstwo smakowitych sekretów, na których się ludzie jeszcze nie poznali!<br>Zarazem upewnia się, że nie został zagarnięty, ostatecznie "ukonstytuowany" przez