abyś pozwoliła, żebym się z nim rozmówił! - wykrzyknął chirurg i kanciastym protestującym ruchem usunął się na koniec łóżka. Ten odruch widocznie trochę ubawił Rebekę, gdyż na twarzy jej zjawił się przebaczający, wyrozumiały uśmiech.<br>- Przecież dawno już to zrobiłam - rzekła szczerze. Potem westchnęła cierpliwie i kiwnęła głową, jak gdyby chciała powiedzieć: "Jakiż ty jesteś nieznośny, głupi, ale jakiż jesteś kochany !"- Zwlekasz za długo - odpowiedział chirurg. Wiem, że twój mąż mnie podejrzewa, ślepy zresztą zrozumiałby wszystko, ale jestem wobec ciebie związany słowem i nic mu nie mogę powiedzieć. Zrozum, że takie położenie jest dla mnie nad wyraz przykre. Nie chcę dłużej kryć się