pokażę, czyli nic ani niczego nie wyszpiegujesz i idź ode mnie w pokoju. Powiadam: idź w pokoju.<br>Następnego dnia o przedwieczornej godzinie przysiada się do Grzegorza dwudziestolatek o jedwabiście złotych włosach, dziewczęcych ustach i surowym czole.<br>- Pan wkrótce w yjdzie? - Tak sądzę. - Ja chyba też.<br>Pan tu pierwszy raz? - Tak.<br>- Jakże pan to sobie wyobraża: znajdziemy miejsce w świecie? - Sądzę - uśmiecha się mój przyjaciel - że trzeba będzie nad tym trochę popracować.<br>Umie pan pracować? - Umiem.<br>- Studiuje pan? - Chemia. Trzeci rok.<br>- Są trudnie jsze powroty. Choćby z więzienia.<br>- Hipoteza robocza. Kiblować łatwiej? Jak komu, jak kiedy, jak gdzie.<br>Chwila pauzy. - Załóżmy, że