się we mnie nagle ostatnia, rozpaczliwa <br>myśl - próba ratunku. Schwyciłam za rękę <br>Staśka i warknęłam przez zęby: <br><br>- Chodź! <br><br>Zanim zdołał się zorientować, byłam już z nim <br>na schodach. Przed naszymi drzwiami próbował się wyrwać. <br><br><br>- Puszczaj! Czego ode mnie chcesz?! <br><br>Ale zatrzymałam go i zadzwoniłam. <br><br>- A to co takiego?! - zdziwił się Jan, ujrzawszy <br>mnie z wypiekami na twarzy i rozwianymi włosami, przytrzymującą <br>z całej siły wyrywającego się Staśka. <br><br>- Janie! - zawołałam zdyszana. - Co tatuś <br>nosi w prawej kieszonce od kamizelki?! <br><br>- Co pan doktor nosi w kieszonce od kamizelki? - powtórzył <br>coraz bardziej zdumiony Jan. <br><br>Stasiek zrozumiał, że nie chodzi tu o porachunki z nim