do cudów nawykam,<br>Miłości jestem posłuszna i szczęściu się nie opieram!<br>I czuję twoją pieszczotę i coraz bardziej zanikam,<br>I czuję twe pocałunki i coraz bardziej umieram.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;WIECZOREM&lt;/&gt;<br><br>Wieczorem było, wieczorem,<br>Gdy zorza gasła nad borem.<br>Dzienny ulatniał się skwar,<br>Rosa nam spadła na głowy<br>I zmierzchem dymił się jar,<br>Jar kalinowy.<br><br>Z daleka idzie, z daleka<br>Ten mrok, co kwiatów się zrzeka.<br>Gdy płosząc ospałą woń,<br>Chłód powiał nad pola zżęte,<br>O moją zagrzałaś skroń<br>Dłonie zziębnięte.<br><br>Nie wolno patrzeć, nie wolno<br>Bez pieszczot w ciemność &lt;orig&gt;dokolną&lt;/&gt;!<br>Zbłąkanych w obszarach pól<br>Nie złączy żaden sen złoty,<br>Ni lęk, ni zgroza