tym, że zdążyły stać się elementami tradycji rodzinnych, przekazywanych z pokolenia na pokolenie i przez kolejne pokolenia czynnie podtrzymywanych, udomowionych i poddanych prawom osobistego dziedzictwa. Polemicznym punktem wyjścia powieści jest, poświęcone idei i tradycji narodowej niepodległości, widowisko teatralne pt. Sen o Bezgrzesznej (wyreżyserowane, o czym się nie mówi, przez Roberta Jarockiego w Teatrze Starym na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych), które tym się wyróżniało, że biorący w nim udział aktorzy demonstrowali publiczności rodzinne pamiątki udziału w inscenizowanej historii.<br> Punkt widzenia i przeżywania historii, który uprawomocnić chce Hanna Krall, podwójnie nie nadawałby się do takiej inscenizacji. Najpierw dlatego, że wyłania się on