które konieczne były ze względu na postawę społeczeństwa polskiego i interes narodowo-państwowy.<br>No cóż - obiektywizm to dość swoistego rodzaju. Podobne przykłady znajdziemy również w wypowiedzi autora na temat martyrologii dzieci wrzesińskich &lt;page nr=174&gt;, czy też w łagodnej, usprawiedliwiającej ocenie metod walki rządu ze strajkującą w 1906 r. młodzieżą szkolną w Poznańskiem &lt;page nr=174&gt;. Jednakże najbardziej charakterystyczne wydają się refleksje Wehlera na temat narodowości Górnoślązaków. Argumenty, jakimi stara się uzasadnić odmówienie im prawa do miana Polaków i określenia ich jedynie jako "po polsku mówiącego" (Prusaków), nie wytrzymują krytyki. Cóż bowiem wynika ze słusznie zauważonych różnic, jakie dzieliły ich od Poznańczyków lub też ze specyfiki społeczno