który także przeciwko niemu wyjechał, wziął go do swojej karety i tak tedy wjeżdżał wpośród niezmiernego gminu i ludu wołającego: Vivat książę biskup krakowski, obrońca wiary i ojczyzny". O tym samym zdarzeniu Potocki dostał inną złośliwą relację od ciotki: &#132;Jemć Biskup Krakowski powrócił &lt;gap&gt;, żarliwość swoją dla Ojczyzny zostawił w Kałudze".<br> Trudno przypuszczać, żeby odgłosy wydarzeń w kraju, niepomyślne same w sobie, a ponadto świadczące o zgryzotach jego najbliższych, mogły nie mieć wpływu na samopoczucie Potockiego. Toteż wyraźnie dystansował się od polityki, unikał nawet czytania gazet. Nic dziwnego, że poza listami do Ignacego, któremu otwierał duszę, niechętnie pisywał, narażając się na