autobiograficzne dzieło, które po latach, w rękopisie, odnaleziono w wileńskich archiwach. Rzeczywiście, nic tak nie plami - rodzinnej legendy - jak atrament.<br><br>I jak tu nie mieć przewrażliwionych nerwów, gdy z jednej strony znała prawdę o stryjach, o dziadku (przecież nawet w metryce urodzenia Elizy wpisano, że przy chrzcie asystowała babka Elżbieta Kamieńska "wdowa porucznikowa Wojsk Rosyjskich"), a z drugiej kazano jej wierzyć i powtarzać, jak to oni - przodkowie w prostej linii, a także i z bocznej inni stryjowie i stryjeczni dziadkowie - byli gnębieni przez Rosjan, karmieni w więzieniu słonymi śledziami, bez kropli wody, jak to ciągnęli za sobą, idąc na zesłanie, żelazne