Z wolna wracają białe, kościste dłonie i odnajdują dobrze<br>znaną wygładzoną poręcz. Krzepną wrócone rzeczywistości kontury<br>krzeseł i stołów, zapala się krąg światła nad<br>lichtarzem i tylko zawieszony nad biurkiem portret Rousseau<br>ledwie dostrzegalny, bo zakryty potężnym profilem<br>- cieniem głowy Emanuela Kanta. Blask świec odbity od<br>ram portretu rozsypuje po ścianie złoty pył nad wysokim<br>czołem.<br> Rozchwiany cień przesuwa się po ścianie i gaśnie w czarnym<br>prostokącie okna. Wysoko, na kantowskim gwiaździstym niebie,<br>srebrzą się przez chwilę krople odległych<br>światów, zanim je przesłoni jedwabna firanka. Ciemny<br>profil płowieje na zielonym płótnie, oddala