reguły<br>odnajduje w sobie - podobnie jak Schopenhauer - tajemniczą Ding<br>an sich, a leżąca pod nogami dolina Izery,<br>połyskujące skręty rzeki, obłoki i góry - to świat nie tylko<br>zorganizowany, lecz i stworzony przez człowieka.<br> I dlatego tak trudno uwolnić się od pokus kantyzmu,<br>jeśli się już raz spojrzało na świat oczyma Kanta, a nie<br>świętego Franciszka. Na stronicach Krytyki krążą znaki<br>zodiaku, krążą blaski i cienie; drzewa rosną, obłoki płyną<br>i wody - poza ekranem schną łożyska rzek i próchnieją<br>drzewa: rzeczywistość skazana jest na śmierć. A on zagłębiony w<br>fotelu patrzy na ruiny zamku królewieckiego, na<br>smukłe topole, na bezradne obłoki: wie