kilku godzin, zaczęło siąpić, siąpić dotkliwie i wrednie.<br>Gdy zaczynało mieć się na zmierzch, wszyscy troje niecierpliwie i nerwowo poczęli rozglądać się za pasterskim szałasem, zrujnowaną owczarnią lub choćby jaskinią. Za czymkolwiek, co uchroniłoby w nocy od kapiącej z nieba wody. <br>- Przestało chyba padać - powiedziała z nadzieją w głosie Angouleme. - Kapie już tylko z dziur w dachu szałasu. Jutro, na szczęście, będziemy już w bliskości Belhaven, a na podgrodziu zawsze można przenocować w jakiejś szopie albo stodole. <br>- Nie wjedziemy do miasta?<br>- O wjechaniu i mowy nie ma. Obcy na koniach rzucają się w oczy, a Słowik ma w mieście kupę informatorów