rozwartych drzwi baraków wyskoczyło ku nim kilkunastu uzbrojonych legionistów. Odcięli im drogę od Kastora. Polluks chwycił polano ze stosu, ale tę słabą broń wytrącił mu z ręki mieczem jeden z napastników. Kalias pochwycił mniejsze kawałki drewna i zaczął nimi ciskać z rozpaczą. Żołnierze natarli z wściekłością.<br>- Żywcem brać! - krzyknął podoficer.<br>Kastor widząc nieszczęście przyjaciół zawrócił konie i pognał galopem drogą powrotną.<br>Chłopcy bronili się zażarcie, ale drewna ze stosu ubywało, pozostały już tylko wielkie szczapy, których nie byli zdolni udźwignąć. Żołnierze wydali okrzyk i natarli z wyciągniętymi mieczami. Jednocześnie jakieś ręce chwyciły Polluksa z tyłu za włosy. Padł. Rzemienie skrępowały mu