przesuwają się na pozycje akceptujące rewizjonistyczny, czy też postmodernistyczny liberalizm. Wobec tego - z pełną świadomością i z poczuciem niedokonywania poważniejszego nadużycia - stosuję na określenie tej nowej i dominującej dzisiaj formacji termin liberalizm postmodernistyczny.<br><br>&lt;tit&gt; Modlitwą i pracą&lt;/&gt;<br><br> Kiedy pozostajemy w głębokiej defensywie, każdy przejaw kontestacji panującego porządku wydaje się nieść nadzieję. Kiedy jesteśmy ofiarami bezwzględnej propagandy nastawionej na modyfikowanie i niszczenie wszystkich realnych tożsamości, wówczas &lt;orig&gt;nietzscheański&lt;/&gt; okrzyk protestu wydaje się bliski zawołaniu Chrystusa "przyszedłem rzucić ogień na ziemię". Jednak nie każdy bunt przeciw ideologicznemu postmodernizmowi, nie każdy fundament takiego buntu, jest do zaakceptowania. Nazizm był przecież także "skutecznym" buntem przeciw demokracji liberalnej i