zdziwione, zamiast odpowiedzi uśmiechają się, odrobinę zawstydzone. Dopiero potem, powoli, z namysłem zaczynają opowiadać. O tym, czym jest dla nich wiara i jakie miejsce w życiu kobiet końca drugiego tysiąclecia zajmuje Bóg.<br><br>&lt;tit&gt;Wiara gorąca jak południe&lt;/&gt;<br><br>Kiedy miała 9 lat, zazdrościła swoim koleżankom białych sukienek, w których szły do Pierwszej Komunii. Białe wianki, koronkowe rękawiczki i torebki wyszywane perełkami śniły się jej po nocach. Jej przyjaciółki chodziły na lekcje religii, na które ona uczęszczać nie mogła. Przecież my też wierzymy w Boga - powtarzała. Nie rozumiała różnic, które próbowała wytłumaczyć jej matka. Dopiero w miarę upływu lat doceniła piękno swojego narodowego wyznania