Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
się z głów jałowych i piór nikczemnych zarobkiewiczów, żydów i lichwiarzy a istnych … bandytów".
Największe wszakże zagrożenie dla zdrowia moralnego polskiego społeczeństwa nadal widział Koźmian w poezji Mickiewicza, upatrując w nim „mistrza i kaziciela młodzieży, reformatora i apostatę wszystkich zasad towarzyskich". Wraz z autorem Ody do młodości oraz Konrada Wallenroda potępiał poeta twórczość Seweryna Goszczyńskiego, Antoniego Goreckiego, Cypriana Norwida, a także Marię Malczewskiego. Przedmiotem szczególnie zaciekłych ataków stała się też w listach Koźmiana ówczesna powieść polska („brednie powiastkowe"), tudzież jej autorzy, których najczęściej nazywa „bajdopisarzami" lub „powieściobajarzami". Spod tej literackiej anatemy wyłączona została jednak twórczość Henryka
Największe wszakże zagrożenie dla zdrowia moralnego polskiego społeczeństwa nadal widział Koźmian w poezji Mickiewicza, upatrując w nim „mistrza i kaziciela młodzieży, reformatora i apostatę wszystkich zasad towarzyskich". Wraz z autorem Ody do młodości oraz Konrada Wallenroda potępiał poeta twórczość Seweryna Goszczyńskiego, Antoniego Goreckiego, Cypriana Norwida, a także Marię Malczewskiego. Przedmiotem szczególnie zaciekłych ataków stała się też w listach Koźmiana ówczesna powieść polska („brednie powiastkowe"), tudzież jej autorzy, których najczęściej nazywa „bajdopisarzami" lub „powieściobajarzami". Spod tej literackiej anatemy wyłączona została jednak twórczość Henryka
się z głów jałowych i piór nikczemnych zarobkiewiczów, żydów i lichwiarzy a istnych … bandytów".<br> Największe wszakże zagrożenie dla zdrowia moralnego polskiego społeczeństwa nadal widział Koźmian w poezji Mickiewicza, upatrując w nim „mistrza i kaziciela młodzieży, reformatora i apostatę wszystkich zasad towarzyskich". Wraz z autorem Ody do młodości oraz Konrada Wallenroda potępiał poeta twórczość Seweryna Goszczyńskiego, Antoniego Goreckiego, Cypriana Norwida, a także Marię Malczewskiego. Przedmiotem szczególnie zaciekłych ataków stała się też w listach Koźmiana ówczesna powieść polska („brednie powiastkowe"), tudzież jej autorzy, których najczęściej nazywa „bajdopisarzami" lub „powieściobajarzami". Spod tej literackiej anatemy wyłączona została jednak twórczość Henryka
