mógł się zgodzić na jego sceny jako pisarz dramatu".<br> Zajęcie Warszawy przez wojska rosyjskie sprawiło, że rada przeniosła się do Krakowa. Tędy wiodła droga wojska polskiego do Saksonii. Tu zastała Wężyka bitwa lipska i zima 1814. Wraca wówczas &#150; przez Warszawę &#150; do &#132;przodków zagrody", na Podlasie, do Witulina. Konsekwentnie odmawia przyjęcia jakichkolwiek urzędów i udziału w &#132;werbunku do nowej Polski", prowadzonego przez Adama J. Czartoryskiego. U podłoża tej odmowy leżał nie tylko silny emocjonalny związek z poprzednią rzeczywistością polityczną i orientacja profrancuska. Wężyk ceni przecież nade wszystko te cechy &#132;prawdziwego Polaka", które chwali w wierszu Do księcia