człowieka - do osoby. Konsekwentny i integralny personalizm jest kluczem do zrozumienia tego pontyfikatu.<br>Interesuje mnie jednak związek między wymiarem indywidualnym, osobowym, a społecznym. Pamiętam doskonale swoje wrażenie z pierwszego spotkania z Papieżem w Gnieźnie w roku 1979: to był zupełnie inny język niż ten, z którym się wcześniej spotykałem w Kościele. Upraszczając: wiara osobista, chrześcijańska tradycja i zachowania społeczne istniały na zupełnie innych płaszczyznach i nie było między nimi związku; co więcej - te dwie ostatnie (tradycja i zachowania społeczne) nie miały żadnego odniesienia do Chrystusa, były zbiorem norm lub po prostu faktem historycznym. U Jana Pawła II to wszystko się organicznie