Czekał, że Polek go zawoła, każe wrócić. Ale Krywko leżał bez ruchu z głową zanurzoną w gęstym mroku. Zegar wybił dziewiątą i westchnął ciężko sprężonym wnętrzem. Kajaki cicho otworzył drzwi. Ciepłe, przesycone zapachem maciejki wieczorne powietrze wsypało się gwałtownie do pokoju.<br>Pani Linsrumowa czekała, aż wiadro napełni się zbielałą wodą. Kran pojękiwał żałośnie, rozpierany ciśnieniem, rury skryte w drewnianej studzience pełnej chłodnej wilgoci i żab wibrowały jak struny. Pani Linsrumowa gospodarnym okiem liczyła tymczasem cienkie i anemiczne łodygi "końskiego zębu", zasadzonego w tym roku po raz pierwszy koło płotu. Musiała jednak przerwać tę lustrację, ponieważ między sztachetami błysnęła nagle różowa sukienka