sześciu lat, nad tamtym Szczęsnym, co przeminął jak ptasi cień na rozigranej fali.<br>- Coś wam jednak jest, panie Szczęsny. Powiedzcie, może poradzę.<br>Poczciwa była ta Madzia, doprawdy.<br>- Czemu się uśmiechacie? Ja i tak zaraz odgadnę. Trzymając jego dłoń na kolanach, brzuśćcem palucha wygładziła, po czym ostrożnie bruzdy u przegubu dotknęła.<br>- Krew - wymówiła wreszcie.<br>Głos jej zmienił się na bardziej śpiewny i niski, jakby z półsnu wieszczący.<br>&lt;page nr=273&gt; <br>- Z tej krwi nie obeschłej... bab - el - mandeb... szariwari-straszny gniew!<br>Znów zaczęła bobonić po swojemu, można było jednak zrozumieć, że wszystko dobrze się skończy.<br>- Mądry &lt;foreign&gt;hakim&lt;/&gt; myśli o tobie. &lt;foreign&gt;Hakim&lt;/&gt; cię wesprze, choć sam