Sny moje, sny przedostatnie!...<br>Już znikły! Znowu nic nie wiem...<br><br>Pobiegnę w chabry nieznane,<br>W kąkolu całą dal zmieszczę!<br>I umrę i zmartwychwstanę -<br>I będę wiedział raz jeszcze!...&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;SAMOTNOŚĆ&lt;/&gt;<br><br>Wiatr wie, jak trzeba nacichać...<br>Za oknem - mrok się kołysze.<br>Nie widać świata, nie słychać,<br>Lecz ja coś widzę i słyszę...<br><br>Ktoś z płaczem ku mnie z dna losu<br>Bezradną wyciąga rękę!<br>Nie znam obcego mi głosu,<br>Ale znam dobrze tę mękę!<br><br>Zaklina, błaga i woła,<br>Więc w mrok wybiegam na drogę<br>I nic nie widząc dokoła,<br>Zrozumieć siebie nie mogę!<br><br>W brzozie mgła sępi się wiotka.<br>Sen pusty!... Wracam do domu