z racji rozbioru, lecz także z racji nowego rządu, sposobu jego powstania i składu osobowego. Diagnoza wszystkich korespondentów Potockiego była podobna: „obce potencje" są nam wrogie, ale niebezpieczeństwo powiększają „kompatrioci". Czego może spodziewać się kraj, którego prawodawstwo i budżet dostały się w ręce „imbéciles étourdies et traitres". Ku nim kierowali żal największy: ku winowajcom rodzimym, wrogom wewnętrznym w rodzaju Ponińskiego i jego wspólników, a w przypadku Katarzyny Kossakowskiej – głównie do króla. „Tu sejm do dnia 19 kwietnia – pisała do bratanka – na którym rozdział kraju bez ochyby podpisany będzie. Król Jemć mocno się o to