Apelacyjnym pod koniec stycznia 1932 roku jeszcze raz "przewentylowano" znajomość sędziego Demanta z Julianem Leszczyńskim. Demant skarżył się, że wielu adwokatów go szykanuje, a mecenas Śmiarowski tylko dlatego podjął się obrony Stojanowskiego, bo chodziło o jego "brudną sprawę". Adwokat Konic dodał ważny szczegół, o którym poinformował w sprawozdaniu z procesu "Kurier Warszawski" (1931, nr 115, wyd. por.): Demant przy powrocie do kraju wylegitymował się dowodem wydanym przez Leszczyńskiego, a nie przez przedstawicielstwo Rady Regencyjnej, która była instytucją do tego powołaną.<br>Nie miało to dla sądu większego znaczenia; II instancja odrzuciła zarówno skargę prokuratora, jak i obrony, zatwierdzając wyrok Sądu Okręgowego. Wkrótce