jesteś.<br>- Przybyłem najszybciej, jak tylko mogłem - odparł nieco opryskliwie Bizbir. - Czy Pani Dobra i Mądra cierpiała?<br>- Nie. - Gwidon przeczesał palcami brodę. Nie mógł oderwać wzroku od twarzy mędrca fioletowego. Oczy były puste, cera szara i pozbawiona życia. Twarz wyglądała niczym wykuta z kamienia. - Nie cierpiała... - Do komnaty ciężkim krokiem wszedł Kwiryn. Usiadł w fotelu naprzeciwko Gwidona i w milczeniu potakiwał jego słowom. - Po prostu gasła w oczach. Nie mogliśmy wcale jej pomóc.<br>- To było tak, jakby ktoś silniejszy od nas w magii otoczył Panią Dobrą i Mądrą kokonem, przez który nie mogły się przebić nasze Umiejętności - odezwał się Kwiryn.<br>- Kwirynie, to