otwarcie filii piekła, w ten dzień lipcowy przybyli, żeby zobaczyć zbrodniarzy uzbrojonych po zęby. <br>Stoi młody Joachim przy pierwszych krzakach olchy, co po spalonym lesie odrasta. Kawałek dalej od wikarego dwóch milicjantów i falujący tłum gapiów. Spojrzy milicjant na zegarek. <br>- Uważaaaać! Usta pootwierać! Zaraz będzie... - jeszcze siedem sekund, pięć... i ŁOMOT GŁUCHY WYBUCHU! A nad nim wieża mrocznej ziemi i dym! Dyyym... <br>I zaraz potem ręce ludzi wyciągnięte, bo chcą ratować... te zapasy, co tam zimowały. Milicjantów mało nie roztratują, choć tamci krzyczą i pałkami wywijają. A tu z dymu sylwetka się wyłoni. Bez koloru, ciemnościami umączona. Brodzi, zatacza się. Rękami