gwiazd rzeczywiście musi kończyć swoje dzieje jako czarne dziury. Rozpoczął się okres intensywnego studiowania tego mechanizmu. Zrekonstruowano teoretycznie dyski akrecyjne - wirowe wsysanie otaczającej materii przez czarne dziury. Intensywnie zaczęto poszukiwać czarnych dziur wśród silnych źródeł promieniowania Rentgena i potem w centrach galaktyk. Od dość dawna podejrzewano, że radioźródło Cygnus A (Łabędź A) jest czarną dziurą. A teraz teleskop Hubble'a "zobaczył" czarną dziurę w środku galaktyki M87.<br> Wielkie osiągnięcie. Ale nie chcę się nim dziś zachłystywać. Chcę raczej zadać filozoficzne pytanie: Skąd równania Einsteina wiedziały o istnieniu i strukturze czarnych dziur ponad 70 lat wcześniej, zanim możliwe było ich zaobserwowanie na niebie