niechęć zawodowych lekarzy i aptekarzy.<br>Interweniował urząd królewskiego Collegio Medico. Kto chciał wytwarzać<br>leki, musiał ubiegać się o urzędową licencję. Niektórzy czekali na nią<br>długo, gdyż rządowa ustawa z roku 1746 ograniczyła liczbę legalnych<br>laborantów do trzydziestu osób. Aby uzyskać licencję, nierzadko trzeba<br>było czekać, aż umrze ktoś spośród uprzywilejowanych. Laborant<br>Gottfried Zölfel z Karpacza uzyskał 24 lipca 1786 roku dokument<br>stwierdzający m.in.:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br> W roku 1797 dochody laborantów zamknęły się niemałą sumą 30000<br>talarów. Zawiść zawodowych medyków nie spała i wskutek denuncjacji<br>rozpętała się intryga wokół "szalbierstwa laborantów", zainicjowana<br>przez Radę Aptekarzy. Rząd przeto cofnął przywilej sprzedaży na<br>jarmarkach "Kropli