idzie spać, mamusia czyta i wszyscy są naprawdę szczęśliwi - nawet Baśka zapomina na chwilę o ucieczce w oddalenie. Raz tylko protestuje, kiedy próbuję jej dosiąść, jakby nie pamiętała że ją kocham. Ale Jasio przybiega i zdejmuje mnie z dziwnie spadzistego grzbietu mojej przyjaciółki. Zresztą nie boczymy się jakoś na siebie. Łączą nas przecież wspólne marzenia o krainie oddali, którą na tym świecie nieprędko znajdziemy.<br>Baśka jest koniem drugiej albo i trzeciej kategorii i dlatego jest mi<br>bliska, jak wszystko prawie, co małe i proste. Wielbię Milę, Lalkę i siwki,<br>i lubię miękkie dotknięcie ich czułych warg, kiedy ostrożnie zgarniają z <br>mojej