wspólnocie interesów z modernizowanymi wówczas bankami, inni natomiast, że największe zasługi ma w tym epokowym sukcesie sam święty Wincenty, patron winiarzy, którego imię przybierali najważniejsi z rodu, dziadek i wnuk, a z którym tu, na Sycylii, trzeba było umieć porozumiewać się równie bezpośrednio i przyjacielsko, jak z księciem Saliny i Lampedusy (pamiętacie smak mrocznego Corvo di Salaparuta?).<br> Więc taki oto przykład. No właśnie, jeden z wielu, bo nie ma we Włoszech regionu, w którym nie znajdzie się kilka innych, równie historycznych i barwnych. Na niektóre z nich sam trafiłem w moich peregrynacjach śródziemnomorskich, już na północy, na pograniczu cywilizacji w południowym