się tu (zapewne pod wpływem oryginału) to, co można by nazwać kategorią wdzięku. Na przykład:<br><br>&lt;q&gt;Przybłąkał się po chwili na nadobne pole<br>I uźrzał prawie w śrzodku mały domek w dole.<br>A drzewa kasztanowe wszędy wkoło niego,<br>Orzechy włoskie, figi, a tuż podle niego<br>Studnią nadobnym kstałtem z marmoru sprawiono,<br>Łańcuchy wodę ciągnąć pięknie przyprawiono.&lt;/&gt;<br>(V. Sokrates)<br><br><br><br>Rej nie czuł się związany autorytetem oryginału, opuszczał lub dowolnie dodawał. Mimo to jednak można powiedzieć, że autor Krótkiej rozprawy wchodził tutaj w krąg problematyki humanistycznej, a chwilami w krąg wyobraźni zbliżonej do poezji humanistycznej. W 1558 r., a więc przed Hymnem Kochanowskiego, z