niskiego wiosennego słońca niczym tekturowa dekoracja jakiejś gry planszowej, łapię się na tym, że tak, że może na tym polegają te zawody, żeby na przekór światu, na przekór billboardom z gołymi panienkami jakoś się jednak dotoczyć do tego momentu i wpłynąć w mroczne korytarze, mając błogosławieństwo swojej kobiety. Jedynej kobiety. <br>Lecznica na Ordynackiej to połączenie peerelu ze zgrzebnym kapitalizmem. Ciasne klatki schodowe, korytarze i gabinety obłożono tandentnymi wykładzinami, wsadzono trochę plastikowo-aluminiowej stolarki i nasycono to elektroniką. Ale gdzieś w zakamarkach unosi się jeszcze duch dawnej Ordynackiej, najlepszej prywatnej przychodni w mieście, gdzie obok kurew i złotej młodzieży leczących choroby weneryczne