nadąża" - myśli o niej Kolumb. Posuwa się wsparty całym ciężarem na Niteczce. Teraz noga wyczuwa jakiś workowaty, miękki kształt, ze wstrętem wyrywa się stąpnięciem z gąbczastego uchwytu. Nim pomyślał: "trup" - usłyszał za sobą:<br>- Znów jakiś ciuch, jeszcze za mało żandarmi ludzi czyścili! - To klęka któraś z tych dwóch sanitariuszek.<br>- Cśś...<br>Lęk przed wykryciem ich drogi. Nowy lęk zajmował miejsce w sercu.<br>W ciemnym, śliskim tunelu, jak w torze gazowego pocisku, pchała go naprzód duszność. Lepka bryja oblepiała do kolan, do biodra, szarpiącego przy każdym stąpnięciu bólem gnającym aż po czubki włosów na czaszce. Gdy się zbyt na ramieniu Niteczki wyprostował, uderzał