W tym świecie, w odróżnieniu od świata bałtyckiego, nikt nie myślał o niepodległości. Dążono tu do tego, by żyć po staremu, a socjalizm po bliższym przyjrzeniu się okazał się tylko cienką warstwą przykrywającą średniowieczne, feudalne społeczeństwo.<br>teraz wspominam jak - w pociągu jadącym ze stolicy radzieckiej Estonii Tallina do miasta-bohatera Leningradu - w uczniowskim zeszycie za trzy kopiejki starałem się podsumować swoje wrażenia z pierwszej wizyty w krajach bałtyckich. Doszedłem do wniosku, że niepodległość Litwy, Łotwy i Estonii jest nieodwracalna. Oczywiście wtedy jeszcze nie zakładałem, że ta niepodległość oznacza krach całego Związku Radzieckiego, ale pierwszy krok do uświadomienia sobie problemu został poczyniony