o dobrotliwej, pełnej twarzy, ciągle uśmiechnięty, pełen werwy. <br>W pewnym okresie, tuż przed terminem składania projektów piktogramów, zaczął mnie częściej zapraszać do swojego domu. Zawsze ktoś u niego był, studenci, artyści, znajomi, właściciele galerii i sklepów z antykami, przysłuchiwałem się dyskusjom, poznawałem ten świat niejako od środka, dzięki znajomościom pana Lenka zyskałem dobrą opinię w środowisku, a co najważniejsze, wreszcie któregoś dnia zaproponowano mi studia na wydziale malarskim w Toruniu. Postanowiłem, że zerwę z reklamą i zajmę się przygotowaniami do egzaminów, co czyniłem w głębokiej tajemnicy przed rodziną, a zwłaszcza przed wujem Antosiem, który tego rodzaju haniebnej schizmy na pewno by