osobliwie zdublowane: pojawia się we wstępach, poprzedzających III i IV część dramatu, potem podobny styl pejzażu - w didaskaliach. Przede wszystkim - pejzaż gromadzący to wszystko, co wówczas było najmodniejsze, a więc: noc, światło księżyca, góry i przepaście, cmentarz przyległy do kościoła i ogrodu. Oczywiście także zamek, mury, baszta z krużgankiem i: Lochy podziemne - kraty żelazne, kajdany, narzędzia do tortur, połamane, leżące na ziemi. Mąż z pochodnią u stóp głazu, na którym Orcio stoi. Te lochy przedziwnie kondensują gotycką atmosferę komnaty tortur i katakumb (torturowano tuż przy grobach przodków?) z romantycznym motywem człowieka na szczycie (góry czy głazu - sens był podobny, autoportretowali się