chorobą zen'. Dolegliwościom <br>fizycznym towarzyszyło załamanie nerwowe. Wyleczył go dopiero pustelnik Hakuyu <br>(1646-1706), który stosował w leczeniu różne techniki taoistyczne (między innymi <br>oddechowe) oraz autosugestię. Po wyzdrowieniu Hakuin doznał kolejnego, jeszcze <br>większego 'oświecenia'. Nie było ono ostatnie - pisał, że największego 'oświecenia' <br>dostąpił w wieku czterdziestu jeden lat, czytając Sutrę Lotosu, kiedy jego uwaga nagle <br>została odwrócona przez brzęczącego owada. W 1716 roku na wieść o chorobie ojca <br>powrócił do rodzinnej wioski i na stałe osiadł w świątyni Shoinji, która stała się <br>ważnym ośrodkiem zen linii Myoshinji. Przybywało tam do Hakuina wielu uczniów <br>z całej Japonii. Hakuin nie przyjął nominacji na