Typ tekstu: Książka
Autor: Porazińska Janina
Tytuł: Psotki i śmieszki
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1955
Autor: Porazińska Janina
Tytuł: Psotki i śmieszki
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1955
do tańczenia.
Do swawoli te skoczliwe,
a do płaczu - żałośliwe.
Śpiewajże, Ludmiło,
oj, bo śpiewać miło.
Śpiewajże, niebożę,
słowik ci pomoże.
Ludmiłka zagonek miała,
i taneczkiem go obsiała.
Jako długi, jako długi -
tak mazura poszły smugi.
Jak szeroki, jak szeroki -
kujawiaczek rwał na boki.
Dokoluśka, dokoleczka
biegły nutki obereczka.
Tańcujże, Ludmiło,
oj, bo tańczyć miło.
Tańcujże, niebożę,
wiaterek ci pomoże.
Zostawione piosenki
Poszło jasne słonko
do siebie.
Błysnął srebrny miesiąc
na niebie.
Poszły już i dzieci
do domu.
Zostawiły piosnki
nikomu.
A ta jedna piosnka
jako płótno blada.
Rączki załamuje,
na kamieniu siada.
Rączki załamuje,
głowisia ją boli.
"Jakaś ty piosenko
Do swawoli te skoczliwe,
a do płaczu - żałośliwe.
Śpiewajże, Ludmiło,
oj, bo śpiewać miło.
Śpiewajże, niebożę,
słowik ci pomoże.
Ludmiłka zagonek miała,
i taneczkiem go obsiała.
Jako długi, jako długi -
tak mazura poszły smugi.
Jak szeroki, jak szeroki -
kujawiaczek rwał na boki.
Dokoluśka, dokoleczka
biegły nutki obereczka.
Tańcujże, Ludmiło,
oj, bo tańczyć miło.
Tańcujże, niebożę,
wiaterek ci pomoże.
Zostawione piosenki
Poszło jasne słonko
do siebie.
Błysnął srebrny miesiąc
na niebie.
Poszły już i dzieci
do domu.
Zostawiły piosnki
nikomu.
A ta jedna piosnka
jako płótno blada.
Rączki załamuje,
na kamieniu siada.
Rączki załamuje,
głowisia ją boli.
"Jakaś ty piosenko
do tańczenia. <br><br>Do swawoli te skoczliwe, <br><br>a do płaczu - żałośliwe. <br><br> <br>Śpiewajże, Ludmiło, <br><br>oj, bo śpiewać miło. <br><br>Śpiewajże, niebożę, <br><br>słowik ci pomoże. <br><br> <br>Ludmiłka zagonek miała, <br><br>i taneczkiem go obsiała. <br><br> <br>Jako długi, jako długi - <br><br>tak mazura poszły smugi. <br><br>Jak szeroki, jak szeroki - <br><br>kujawiaczek rwał na boki. <br><br>Dokoluśka, dokoleczka <br><br>biegły nutki obereczka. <br><br> <br>Tańcujże, Ludmiło, <br><br>oj, bo tańczyć miło. <br><br>Tańcujże, niebożę, <br><br>wiaterek ci pomoże. <br><br><br><br><tit>Zostawione piosenki</><br><br>Poszło jasne słonko <br><br>do siebie. <br><br>Błysnął srebrny miesiąc <br><br>na niebie. <br><br>Poszły już i dzieci <br><br>do domu. <br><br>Zostawiły piosnki <br><br>nikomu. <br><br> <br>A ta jedna piosnka <br><br>jako płótno blada. <br><br>Rączki załamuje, <br><br>na kamieniu siada. <br><br>Rączki załamuje, <br><br>głowisia ją boli. <br><br>"Jakaś ty piosenko
