wielkimi oporami. Przeszkodą były nie tylko względy finansowe, uniemożliwiające odpowiednie wyposażenie teatralnej garderoby, lecz także niechęć aktorów (a zwłaszcza aktorek) do wkładania kostiumów, które uznawali za nieodpowiednie do swego typu urody lub ośmieszające, sprzeczne z obowiązującą modą. Oficjalną akceptacją idei kostiumu historycznego w Paryżu było dopiero wystawienie pod protektoratem króla Ludwika Filipa w 1837 roku, na otwarcie muzeum w Wersalu, Mizantropa Moliera w całości w strojach z epoki. (Nieco wcześniej, za sprawą sztuk Edwarda Bulwera-Lyttona, ojca historycznego dramatu kostiumowego - Richelieu, 1833 i Księżna de la Valliere, 1836 - rangę kostiumu historycznego doceniono w Londynie).<br>Teatr traktowano nie tyle jako świątynię sztuki