bowiem w towarzystwie starszej, kulturalnej i miłej pani. Gaworzyłyśmy lekko całą drogę o książkach, rodzinie, historii i różnicach między pokoleniami, budując przyjazny nastrój, który wyraźnie popsuł się przed samą granicą. Byłam zdenerwowana czekającą mnie rewizją (w owych czasach trudno było kupić w Polsce pewne książki, które na paryskiej wyspie św. Ludwika dostawało się za darmo; miałam ich wtedy całą walizkę). Nie wiedziałam jednak, dlaczego starsza pani również jest tak bardzo zdenerwowana. Celnicy zaraz po wejściu do przedziału chwycili za mojego podróżnego Paris Matcha i to właśnie pismo uznali za najbardziej wywrotowe. Mieli poniekąd rację, bowiem tematem wiodącym numeru uczyniono formy powitania