rzecz po żołniersku! - ozwał się Mochnacki rozgarniając dym ręką. - Co do mnie, wyznaję, że to mi nie wystarcza...<br>- Nie jesteś żołnierzem!...<br>- Może nim będę, któż to wie?... Lecz i wtedy nie wystarczy mi ta filozofia ofiarnego, bohaterstwa, przez które częściej słabość myśli się uwydatnia niż bezinteresowność!<br>&lt;page nr=214&gt; Za to, gdy mówisz, Ludwiku, że my, z naszą chęcią buntowniczą i burzliwą, wyosobnieni jestęśmy w społeczności; gdy mówisz, że nie ma siły w tym kraju, która by zapewniła nam zwycięstwo, gdy powstaniemy - to ja odpowiem: taka jest natura Polaków, iż wystarczy człowieka - człowieka wielkiej miary, który by prawością i rozumem, i szczytną siłą geniuszu