męczmy prostackimi indagacjami naszego autora i spróbujmy uzyskać odpowiedź na postawione pytanie metodą ambitniejszą, a mianowicie drogą czystej spekulacji. Prawdopodobne jest, co następuje: z kilku możliwych postaw dwudziestowiecznego poety wobec tradycji gatunkowej wybierając manifestacyjnie nie awangardową metodę odrzucenia wszelkich wzorów w tej dziedzinie, ale jej odwrotność - klasycystyczną metodę "powtórzenia wzoru", Łukasiewicz dla zaprezentowanej w obu wierszach lirycznej sytuacji znalazł oczywiście, dzięki swojej znajomości wcześniejszych "wzorów" potraktowania analogicznej sytuacji w europejskiej i rodzimej tradycji poetyckiej, odpowiedni gatunek liryczny. Sytuacją było poranne przebudzenie; gatunkiem była, aby posłużyć się terminem stosunkowo najbardziej uniwersalnym, pieśń poranna. Kwestia wyboru samego gatunku jako takiego była zatem prosta