rozpoznać w filmie konsekwencje jej wiary we wszechogarniające Miłosierdzie Boga. Tych konfliktów w filmie nie ma. Jest złożona z osobnych obrazów historia, w którą tchnęły życie aktorki: Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Danuta Szaflarska, Stanisława Celińska, a przede wszystkim grająca Faustynę Dorota Segda. Dzięki jej wiarygodności film pogodził wszystkich - nie było szyderców. Łukasiewicz nie zrobił wielkiego filmu, ale zrobił film bez fałszu, dokładnie w granicach, które sobie założył. Tego niestety nie można powiedzieć o rozdętej do granic pretensjonalności "PODRÓŻY NA WSCHÓD" Stefana Chazbijewicza wg Hermana Hessego. Trzeba znać granice - jak Łukasiewicz, albo mieć swój dobrze rozpoznany wewnętrzny pejzaż - jak Kolski, by się wybierać