XX-wiecznej jest łacińska Msza <br>Pasterska "osnuta na tle melodyi kolendowych polskich" (b.r.) Dembińskiego. <br>W tej prawdziwie missa quodlibetica kompozytor wykorzystał aż 26 melodii różnych <br>kolęd i pastorałek, podając w odpowiednich miejscach partytury ich incipity <br>tekstowe. Są tu oczywiście kolędy powszechnie znane ­ Anioł pasterzom mówił, <br>Wśród nocnej ciszy czy Lulajże Jezuniu, lecz także wartościowe stare kolędy, <br>również funkcjonujące w krajach Europae Christianae, np. Quem pastores laudavere <br>(podano polski incipit tej kolędy ­ Którego pasterze chwalili). Praca kompozytora, <br>dodajmy wcale nie łatwa, polegała na adaptacji melodii kolędy do określonego <br>wersu, bądź struktury semantycznej łacińskiego tekstu mszalnego, przy założeniu <br>ogólnej korelacji (wyjątki zaś