uznania dla twórców były nagrody państwowe. Swych pupili władza ludowa dzieliła na trzy grupy: ci najzacniejsi otrzymywali nagrody I stopnia, zaś mniej zacni - II i III stopnia. Oczywiście przerzedzony był ów "parnas czterdziestolecia"; nigdy nie trafili nań na przykład nasi nobliści Wisława Szymborska i Czesław Miłosz. Rekordzistami byli zaś Witold Lutosławski, Gustaw Holoubek, Kazimierz Dejmek i Władysław Forbet (po cztery nagrody). Po 1990 r. zaniechano przyznawania oficjalnych nagród. Powstała luka, którą postanowiły zapełnić - jak na nowe czasy przystało - fundacje pospołu z bankami. Do rywalizacji o tytuł najważniejszej krajowej nagrody dla twórców przystąpiły trzy fundacje, które rangę urzędowego namaszczenia zastąpiły rangą czeku