czekać. Robiło się późno i wszyscy się śpieszyli, nikt nie chciał zostać do nocy.<br><br>Uradziliśmy, że trzeba jechać do Niemiec. Bo jeśli tutaj nikogo nie ma, to może są tam. Nie mogli przecież wszyscy zginąć. Niemcy zabierali ludzi, więc powinniśmy za nimi iść. Wojskowymi ciężarówkami dostaliśmy się z Łucka do Lwowa, a ze Lwowa do Krakowa. W Krakowie Komitet Żydowski dawał amerykańską żywność i pieniądze na nielegalny, nocny pociąg do Bratysławy. W Wiedniu każdego pytano, dokąd chce jechać. Powiedziałam, że do Dachau. <br><br> Czekałam rok w Foehrenwald koło Dachau. Objechałam wszystkie inne obozy, wypytywałam wszystkich dipisów. Zostałam w Bensheim koło Heidelbergu. Heidelberg